Gospodarka morska

Bogacące się Darłowo już od połowy XIV wieku dążyło do członkostwa w Związku Hanzeatyckim. Związek ten odegrał istotną rolę w dziejach krajów basenu Bałtyku i morza Północnego od XIII do XVII wieku. W okresie swojej świetności skupiał ponad 150 miast nadmorskich i śródlądowych. Wśród tych miast Darłowo, które od 1412 roku było jego członkiem bezpośrednim. Kupcy darłowscy utrzymywali wówczas ożywione kontakty handlowe z Lubeką, miastem, które posiadało pierwszoplanowe znaczenie w Związku, a ich statki wypełnione zbożem, rybami, piwem czy miodem swobodnie docierały do Normandii, a nawet do Hiszpanii, Portugalii, Anglii czy Włoch. Miasto czerpało ogromne korzyści z przynależności do Hanzy. Fakt ten otworzył nie tylko nowe rynki zbytu, ale również poszerzył asortyment towarów przywożonych do miasta.

Wiek XIX w Darłowie był także okresem prosperity portu morskiego, bowiem pomiędzy licznymi małymi jednostkami niemieckich rybaków przepływało blisko 100 statków handlowych rocznie. Armatorzy z Darłowa posiadali w tym czasie dużą flotę. Do największego z nich - Edwarda Hemptenmachera należało ponad 50 żaglowców, które najczęściej pływały poza Bałtykiem, pomiędzy Gdańskiem i Kłajpedą, Anglią, południową Ameryką, a nawet wschodnimi Indiami. Wiele z nich załadowanych było zbożem z darłowskich elewatorów.

To żaglowe przedsiębiorstwo armatorskie w II połowie XIX wieku zostało zastąpione flotą parową.  Prezentowane na ekspozycji zachowane fotografie ukazują trójmasztowiec „Erich Arnholz” należący do Hemptenmachera oraz parowiec „Rűgenwalde”, jeden z czterech zakupionych przez tego armatora.

Żaglowiec „Erich Arnholz" należący do darłowskiego armatora. Fot. z pocz. XX w., w zbiorach muzeum

Ekspozycja w tej części prezentuje portrety kapitańskie statków, pochodzące z XVIII – XIX wieku, plany, rzuty i przekroje portu w Darłówku z okresu jego budowy oraz portrety morza z początku XX wieku.

W Darłowie, podobnie jak na całym przybrzeżnym pasie Pomorza Zachodniego, już od najdawniejszych czasów było uprawiane rybołówstwo morskie. Po zakończeniu działań wojennych II wojny światowej, w 1948 roku rozpoczynała działalność firma rybacka, początkowo jako filia gdyńskiej „Arki”, a od 1952 roku jako samodzielne Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Kuter”. Majątek firmy stanowiły 24 jednostki pływające. Były to wyeksploatowane poniemieckie drewniane 13-to i 17-metrowe kutry oraz kilka łodzi. Przedsiębiorstwo szybko wycofało wysłużone poniemieckie jednostki drewniane, wprowadzając w to miejsce kutry stalowe polskiej produkcji z silnikami dużej mocy. Szybkie zmiany nastąpiły także na lądzie, przy budowie zaplecza remontowego floty. Powstały nowe hale warsztatów i sieciarnia, a w przejętym od Bakutilu obiekcie rozpoczęto produkcję mączki rybnej. Na bazie nr 2 „Kutra” zbudowano wytwórnię lodu oraz zlokalizowano całe przetwórstwo rybne. W latach 80. XX wieku firma eksploatowała 45 jednostek pływających. Zmiany te zwiększyły połowy do 24 tys. ton, co było wielkością rekordową w dziejach przedsiębiorstwa. Rybacką część ekspozycji prezentują następujące eksponaty, które w większości zostały przekazane z nieistniejącego już przedsiębiorstwa: sieci połowowe, latarnie nawigacyjne, szafki kompasowe, koła sterowe i ratunkowe, modele kutrów rybackich,  sztandar przedsiębiorstwa, medal wydany z okazji 40 lat PPiUR „Kuter, a także sztormiak pochodzący z lat 60. XX w.                           

Awers i rewers medalu wyd. z okazji 40 lat PPiUR „Kuter". Brąz, średn. 60 mm. Ze zbiorów własnych muzeum.